"...dün bir domates yedim. "

Semsa DENIZSEL

Lezzetini hatırladığım yemekler yemek istiyorum.
İyi yemek.
Ama iyi yemeğin birincil şartı nedir? Yemek yapanın becerisi dışında. İyi malzemedir. Bir yemek ancak içinde kullanılan malzemenin kalitesi kadar iyidir. İşin özünde, doğru düzgün malzeme kullanmak yatar.

Peki doğru düzgün malzeme tanımlı mı?
Bu ülkede bulunuyor mu? Herkes erişebiliyor mu?
İnsanlar ne kadar bilinçli? Malzemenin önemini anlıyorlar mı?

Bu soruların, bırakın cevaplarını, böyle sorular olduğunu bile bilmiyoruz. Yemekten iyi anladığını düşünen herkes, ve bunların bazıları gerçekten iyi anlıyor olabilir, dünyanın dört bucağında yenmiş ultra-lüks yemekleri ve en olmadık yerlerden gelebilecek en olmadık malzemeleri kriter alırken, işin özünü kaçırıyorlar. Farkında bile değiller: “Bu ülkede lezzetli bir domates yemeyeli kaç yıl oldu? “

Dünya, yada medeni batı demeliyim, 20 yılı geçeli, endüstriyel tarımın yanı sıra işin özüne dönmeye çalışıyor. Mevsiminde, doğru tohum ve doğru tarımla yetiştirilen malzemeye dönmeye çalışıyor. Farkındalık, bilinç yaratmaya çalışıyor.
Bizde, bu ülkede, ise son 15-20 yıla bakalım, bu değerler unutuluyor, yerel ve mevsimsel olan terkediliyor, herşey sanayileşiyor. Yani, herkes gider Mersin’e, biz gideriz tersine durumu.

Ben, domates gibi domates yiyebilmek istiyorum.

Ayvalik, Nisan 2006